Nepal: himalayatrek, everyday, gemberthee!

11 maart 2018 - Pokhara, Nepal

EAT, SLEEP, WALK, REPEAT..

Himalaya wat heb je veel met mij gedaan. Je hebt me laten voelen, je hebt me geleerd, je hebt me laten zien en onwijs veel laten nadenken. Over de natuur, Nepal, de cultuur hier, de mensen om me heen, de mensen thuis en voornamelijk over mezelf. Je hebt me laten beseffen hoe verliefd ik ben op de bergen, het bos en de rivieren. Wat was jij ontzettend zwaar om te overwinnen, maar ook zo onbeschrijfelijk mooi, 

Ik ben tot rust gekomen, ik heb volledig offline geleefd, ik ben fysiek en mentaal tot het gaatje gegaan, ik heb me sterker dan ooit gevoeld, ik heb genoten.
 

22 februari: Dag 1
Pokhara- Besisahar- Ngadi (900m hoog)
Om 05.30 gaat de wekker en Bikram (onze guide) pikt ons op richting het busstation. Vervolgens een 5u durende busreis naar Besisahar, een snelle lunch en dan als de 3 musketiers op pad. Iedereen vraagt of we een 2-daagse tocht doen omdat we alle 3 alleen een daypack hebben: ze lachen ons uit als we zeggen dat we 17 dagen gaan. We boeken hetzelfde resultaat bij zowel de locals als de andere trekkers wanneer blijkt dat wij als enige direct beginnen te lopen vanaf Besisahar. De rest neemt een jeep voor de eerste paar uur. Uiteindelijk belanden we na een half uur lopen in een local bus aangezien het stort van de regen, hagelt en hard dondert van het onweer. De weg is ondertussen verandert in een modderrivier. Die local bussen waren we al gewend, maar dit was wel even next level. Iedereen zat letterlijk op elkaar gestapeld waarbij ik bij een oude man op schoot belande en later een upgrade kreeg naar een jutenzak aardappelen. Vervolgens zat een geweldig klein mannetje klem op die aardappelzakken en verdraaide ik mijn knie bij al dat gehannes. Dit onder het genot van pingelende nepaleze muziek uit de boxen. Eenmaal aangekomen in Ngadi bij ons eerste guesthouse (bestaande uit 8 kippenhokkamertjes gemaakt van golfplaten, kippengaas, een tafelkleed en een reuzepanty) hebben we ons vermaakt met kaartspelletjes, het eten van dal bhat en om 19.00 lagen we in bed. Nog 1 potje yahtzee en na het aantrekken van al onze thermokleding en mijn handschoenen om mijn voeten zijn we snel in slaap gevallen.

23 februari: Dag 2
Ngadi (900m)- Tal (1700m) 
6.45 de wekker en na een stevig ontbijt om 08.00 op pad. Direct in het begin ontmoeten we F. (die zonder gids op pad is, maar graag aansluit) uit Manchester. Na 3 uur lopen en veel mooie views, watervallen, kleine dorpjes, koeien en veel traptreden verder zijn we vreselijk toe aan.... Dal Bhat. Vervolgens ligt ons nog een wandeltocht van 4 uur te wachten. Ik moet toegeven dat ik het toch wel een beetje onderschat heb. Het Nepaleze 'little up' is toch echt gewoon stijl omhoog en '3 more hours' is toch echt nog 4 uur in plaats van 3. Uiteindelijk worden we na 7 uur lopen, beloond met een geweldig barbieguesthouse (roze, mintgroen en lila geverfd), een lauwe douche en gelukkig een goed bed in Tal. 

24 februari: Dag 3
Tal (1700m) - Chame (2800m)
Opnieuw 6.45 de wekker en na een nog steviger ontbijt dan de dag er voor vol nieuwe energie aan de eerste wandeluren. Na een lunch van ' je raad het vast al, een rijstgerecht' nog 3,5 te gaan waarbij we een hoogte bereiken van 3100. Zowel een lichte hoofdpijn als keelpijn wordt al opgemerkt. Daarnaast heb ik mijn nieuwe favoriete foto-objecten gevonden; Nepalese kinderen uit de bergen. Wat een heerlijke open, nieuwschierige en fotogenieke koppies. Uiteindelijk komen we na 7 uur lopen aan in Chame en ik ben nog nooit zo blij geweest met een houtkacheltje, een bord vegetarische curry met rijst, een kop gember thee en hup naar bed om jawel.. half 8.

25 februari: Dag 4
Chame (2800m)- Pisang (3100m)
Een snelle start deze ochtend en na een thee pauze lopen we dan echt tussen de besneeuwde bergen. Ik kan mijn enthousiaste kreten niet onderdrukken en ook mijn eerste stappen in de sneeuw moeten worden vastgelegd. Na de lunch nog een kleine 1,5 lopen tot Pisang. Na het dumpen van de tassen lopen we nog omhoog naar upper Pisang om goed te aklimatiseren en zowel Jeske als ik krijgen last van de drukkende hoofdpijn. Het uitzicht wordt ons ook ontnomen door donkere sneeuwwolken. Eenmaal binnen freezen we onze ass off, zelfs met de houtkachel aan en het eindigt met avondeten en kaartspelletjes bij kaarslicht aangezien de elektriciteit er voor een paar dagen uitligt. Het is maar goed dat we er in het laagseizoen zijn want zowel Jeske als ik vragen standaard om 2 extra dekens.

26 februari: Dag 5
Pisang (3100m)- Manang (3500m)
Vanuit mijn bed kan ik de gordijnen openen en vervolgens lig ik eerst 5 minuten met een big smile in bed naar buiten te kijken. Het is namelijk een en al winter wonderland met alles onder een laag sneeuw. Vervolgens zitten we met een muts op en handschoenen aan te ontbijten en ook de eerste uurtjes lopen zijn ontzettend koud. Uiteindelijk lopen we in een tshirtje in de brandende zon tussen de witte bergen. Vandaag is mijn eerste dag dat ik echt last heb van de hoogte (hoofdpijn en korte ademhaling), maar de verschrikkelijk mooie en bizarre uitzichten maken dit het waard. Rond half 3 komen we aan in Manang wat zich uit in een stoel op het balkon in de brandende zon met mijn smoel recht tegenover een big ass snowy mountain. 

27 februari: Dag 6
Manang (3500m)- rustdag
Dan heb je het plan om lekker uit te slapen, maar door de hoogte wordt ik 20 keer wakker en sta ik om 07.00 naast mijn bed. Voor de lunch maken we nog een korte wandeling naar een bevroren meer (inclusief 'originele' springfotoshoot op het ijs). Bij het keitje ketsen op het water ketst de armband van mam ook mee dus mijn eerste duik in ijskoud smeltwater is direct een feit. Verder zitten we de hele dag in de zon te lezen en te tekenen en het doet me zo onwijs goed. De eerste echte mismomenten naar de mensen thuis komen ook opzetten, maar dit voelt juist heel fijn. Geen bereik, geen wifi, geen afleiding, ik denk veel na, ik ontspan en geniet. 

28 februari: Dag 7
Manang (3500m)- Shreekarka(4100m)
We lopen van 8 tot 10.15 voor we een pauze hebben in een dorpje wat ons mee terug neemt naar de middeleeuwen. Oude huisjes/hutjes, smalle steegjes en overal koeien. Vervolgens moeten we nog 400m stijgen en voornamelijk het laatste stuk is zwaar. Mijn ademhaling tijdens het lopen is continu alsof ik net een flinke sprint heb getrokken. Eenmaal bij het guesthouse aangekomen blijkt het water uit de buitenkraan warm te zijn dus Jeske en ik direct op de kop er onder om eindelijk ons haar weer een keer te wassen. Heerlijk! De rest van de middag zitten we in de zon en lig ik even op bed aangezien ik nu toch echt last begin te krijgen van flinke hoofdpijn en misselijkheid. 

1 maart: Dag 8
Shreekarka (4100m)- Tilicho Basecamp (4100m)
Het is 2 uur lopen naar Basecamp met een landslide area tussendoor. We lopen dus letterlijk over (eigenlijk geen pad te noemen) landslides waarbij een misstap een verschuiving van 100m naar beneden betekent. Adrenaline! Aangekomen bij Basecamp gaan we voor de Dal Bhat aangezien er een zware loopdag op ons ligt te wachten. Een trek van 4 uur op (800m) en 2 uur naar beneden om het Tilicho meer te zien. Iedereen heeft veel last van stekende koppijn en het is onwijs zwaar. Om 16.30 slaat het weer om, het sneeuwt en waait en er dreigt een sneeuwstorm waardoor wij (vier meiden) weigeren om door te lopen terwijl de twee gidsen met één persoon wel doorlopen. Het is volgens de gidsen nog 10min tot het meer, maar we vinden het onverantwoordelijk en riskant. De afdaling is eng, het sneeuwt, opnieuw door landslide area en het is ijskoud. Het is heel bijzonder om dit samen met Jeske te doorstaan waarbij we zowel huilend als lachend als rennend naar beneden gaan. Uiteindelijk haalt onze gids ons na een tijd in en komen we met het donker om 18.15 weer in Basecamp aan. Ik ben me er nu weer flink van bewust hoe goed het is om naar je eigen gevoel te luisteren. Morgen nemen we een ongeplande rustdag!

02 maart: Dag 9
Tilicho basecamp (4150m)- rustdag
Vandaag was letterlijk een rustdag. Ik heb me alleen verplaatst van mijn bed, naar de bank in het restaurant. Hier hebben we de hele dag gelegen, gegeten, gelezen, getekend en spelletjes gedaan. Het was alleen zo bizar koud (de kachel mag pas na 18.00 aan in verband met houtbesparing) dat we onze dekens en kussens mee naar binnen hebben genomen. Een groep van 11 Nepalezen had het zelfde idee waardoor het een groot bed rond de kachel werd. Heerlijk!

03 maart: Dag 10
Tilicho basecamp (4150m)- Yak Kharka (4050m)
Voor het eerst heerlijk geslapen en wat een top dag! Vandaag was zo'n dag dat ik bij elke blik die ik opzij wierp richting de massive witte bergen, spontaan begon te lachen. Een loop van 2 uur door landslide area, een extreem vroege lunch om 10.30, om vervolgens nog 4 uur te lopen naar Yak Kharka. Op veel stukken was het meer glijden dan lopen door het besneeuwde pad en op een gegeven moment begon ik mijn lichaam flink te voelen bij de stijgende stukken. Mijn benen net winegums en mijn ademhaling als die van een kettingroker met astma. Eenmaal in Yak Kharka besluiten we om een douche (ijskoud smeltwater uit de bergen) te nemen aangezien we de komende dagen richting de Pas gaan en dit dus niet meer mogelijk is. De rest van de avond proberen we ons op te warmen bij het ondertussen zo vertrouwde houtkacheltje in het restaurant. 

04 maart: Dag 11
Yak Kharka (4050m)- Thorung Highcamp (4925m)
Veel wakker door het happen naar adem, maar ik word fit wakker! Opnieuw porridge bij het ontbijt, maar deze keer met een (door Bikram) gestolen appeltje erbij. Vervolgens lopen we 2 uur lang over een weggetje langs de rivier met aan beide zijden hoge rotsen en bergen (de eerste loopdag dat het bewolkt is en veel waait). Ik begrijp niet helemaal waar het vandaan komt, maar je kan het vergeleken met de rest bijna sprinten noemen waar ik mee bezig ben. Ik voel me fysiek onwijs sterk (al ben ik behoorlijk afgevallen in de afgelopen 10 dagen). We lunchen in Thorung Phedi (4525m) en vrij snel merk ik dat ik iets verkeerds heb gegeten, al blijft dit gelukkig alleen bij een gevoel en houdt het ons niet tegen voor de volgende klim. Namelijk een klim van 400m behoorlijk stijl omhoog, bedenk daar nog steeds de kettingroker met astma bij, maar nu trekt hij ook nog een sprintje (aangezien we op 4500m hoogte zitten). Ik doe de klim voornamelijk alleen met de rest achter me aan. Niet alleen fysiek ben ik sterk, vooral het mentale stuk komt nu opzetten. Ik krijg een kick van het moeilijke ademhalen en door mijn verstand op nul te zetten en domweg stap voor stap te klimmen geniet ik oprecht van deze uitdaging. Na een uur (onverwachts bizar snel) komen we aan in highcamp en na nog een korte akklimatieseringsklim nestelen we ons opnieuw bij het houtkacheltje. Morgen is de big day!

05 maart: Dag 12 Pass day!
Thorung Highcamp (4925m)- Muktinath (3760m)
Na een nacht happen naar adem, de meest bizarre nachtmerries (door de hoogte), en een muis die aan al onze mueslirepen heeft geknaagd, gaat om 05.00 de wekker en staan we om 06.00 met onze rugzakken in de schemering in de sneeuw. Drie uur lang lopen/schuivelen/klimmen we omhoog over smalle paadjes door de sneeuw. Zelfs de bizar mooie uitzichten maken het lopen niet minder zwaar. En dan zie je in de verte een hoop met gebedsvlaggetjes: Thorung La Pass (5416m)! Een intens moment genieten en het niet kunnen beseffen dat we de hoogste pass van de wereld over zijn gegaan. Een mini fotoshoot tot gevolg. Na de pas wacht ons nog een heftige afdaling van bijna 1700m welke we in 4 uur afleggen. Onze knieën krijgen het zwaar te verduren en terwijl ik me onwijs sterk heb gevoeld gedurende de trek is mijn lichaam nu alles behalve fit. Eenmaal in Muktinath aangekomen ben ik behoorlijk gebroken en we liggen om 19.30 in bed. 

06 maart: Dag 13
Muktinath (3760m)-Marpha (2700m)
Ik heb gewoon zin om te lopen! Kom maar op met deze laatste dagen. Na ongeveer 4 uur lopen rijd er een vriend van Bikram langs en aangezien F. terug naar Pokhara moet voor haar vlucht neemt ze zijn aanbod aan. Een super onverwachts en snel afscheid van een geweldige meid! We lunchen vervolgens in Jomson en lopen de laatste 1,5 uur naar Marpha (bekend om zijn appelbomen). Een geweldig dorp, kleine straatjes, overal tuintjes en een fijn guesthouse. We horen trommelmuziek, gezang en geschreeuw en wanneer we gaan kijken, blijkt het een mini festival te zijn waarbij de mannen pijl en boog schieten en de vrouwen ze vol schenken met appelwhiskey. Het is een hilarisch gebeuren en iedereen is overduidelijk dronken. Voor ons betekend dat eindelijk apple pie! En bij het toetje...opnieuw apple pie. 's Avonds worden we uitgenodigt door de eigenaresse van het guesthouse voor een soort ceremonie waarbij de vrouwen zingen en dansen en de mannen voornamelijk dronken ronddtrentelen. Een hilarisch gebeuren. 

07 maart: Dag 14
Marpha (2700m)- Kalopani (2530m)
De hele nacht hebben we spijt van het eten van de apple pie. Gelukkig voelen we ons 's ochtends goed genoeg om te lopen. Ditmaal voornamelijk door een droge rivierbedding en door het bos waarbij we op een gegeven moment dwars door een legerkamp lopen. Een hindernisbaan, overal tentjes, gecamoufleerde groepsruimtes en soldaten met geweren die vervolgens een gezellig gesprekje aanknopen. Bizar! Het lopen in de ochtend gaat ontzettend zwaar en ik voel me erg slap (danku apple pie), maar na de lunch hebben we eindelijk weer wat peper in de kont. Na een loopdag van 6 moeizame uren komen we behoorlijk gebroken aan in Kalopani en zodra we zien wat ons guesthouse voor de komende nacht is, doe ik even een dansje. Een bizarre hotelkamer; een heerlijk bed, een normale wc, een schone badkamer en een balkon in de zon. Ik zeg: Weltrusten!

08 maart: Dag 15
Kalopani (2530m)- Tatopani (1190m)
Na een heerlijke nacht in mijn prinsessenbed begint er weer een nieuwe loopdag. We merken dat we al minder zin krijgen in het lopen na zo veel dagen, maar eenmaal begonnen zit het tempo en de zin er al vrij snel weer in. We lopen voornamelijk kleine paadjes door het bos (de jungle volgens Bikram) en langs de rivier. We passeren veel kleine en arme dorpjes en worden op een gegeven moment staande gehouden door een man met twee kleine kids. Hij heeft een ongeluk gehad en daardoor allemaal wondjes op zijn been, dus of wij medicijnen hebben. Ik smeer betadinezalf en geef hem paracetamol, niet wetende wat ik anders voor hem kan betekenen. Alleen al het gevoel dat hij iets 'werkends' heeft, lijkt hem goed te doen. Met een extra pauze komen we om half 5 aan in Tatopani (=heet water) en we duiken direct de natuurlijke hotspring in. Heerlijk voor ons ondertussen flink vermoeide lichaam, maar of ik morgen mijn bed nog uitkom is een tweede. 

09 maart: Dag 16
Tatopani (1190m)- Ghorepani (2880)
Opnieuw een goede nacht, maar helaas is mijn achillespees (sinds gisteren last van) nog niets verbeterd. Na twee uur lopen komt er een overvolle jeep langs, maar daar kunnen zeker nog de kontjes van ons drieën bij. Al is het wel in de laadbak. Waarvan ik in eerst instantie dacht dat het niet goed zou voelen om een jeep te nemen in plaats van te lopen genieten we intens in die rammelende, slingerende en stuiterende jeep. Een lunch en nog een uur trappen lopen later komen we aan in Ghorepani, het startpunt voor Poonhill. Om 19.00 liggen we in bed, een record!

10 maart: Dag 17
Ghorepani (2880m)- Pokhara
Om 04.50 staan we naast ons bed. Een snicker achter de kiezen en traplopen maar. Na 16 dagen bijna niemand (qua toeristen) om ons heen gehad te hebben is het behoorlijk wennen om als een massa omhoog te lopen. Om 6.00 staan we op Poonhill (3210m) in de kou te wachten tot de zon volledig op is. Het is bizar om naar de bergtoppen te kijken en te beseffen dat we 17 dagen lang rond deze bergen hebben gelopen. Vervolgens die rotte traptreden weer naar beneden, een flink ontbijt en onze aller aller laatste loopuren naar beneden zijn begonnen! Een prachtig eerste stuk door een soort jungle met rododendoronbomen, gigantische bamboestruiken en riviertjes. Vervolgens twee uur lang trappen, trappen en trappen. De Ibuprofen kan het niet meer houden en mijn achillespees en Jeskes knieën spelen behoorlijk op. Maar dan: We fucking did it! Rond lunchtijd zijn we in Tikhe Dhunga, 2 uur relaxen in de zon en we nemen een jeep terug naar Pokhara. We finished! We finished the whole freakin circuit. Himalaya, we smashed you!

Gemberthee, havermout, gekookte eieren, melk met muesli, knoflooksoep, dal bhat, rijst, curry en mueslirepen voor 17 dagen lang. 

Lopen, zingen, kletsen, eten, lopen, kaartspelletjes, tekenen, urenlang uitzichten kijken, lopen en slapen voor 17 dagen lang. 

Heftige hoofdpijn, zuurstof tekort, naar adem happen, bizarre nachtmerries, pijnlijke knieën, blaren, bevroren tenen, gewichtsverlies en een verbrande huid voor bijna 17 dagen lang.

Shoutout naar Jeske:
Je bent de beste. Deze 17 dagen heb ik gehaat en ondertussen geliefd, maar altijd met jou aan mijn zij. Een ervaring die ik met niemand anders had willen delen. 


Nepaleze kantlijntjes:
Afval overal. Maar dan ook echt overal. De eerste dagen in Kathmandu had ik enigszins verwacht dat ik er aan zou moeten wennen, maar het meest extreme vond ik toch wel de momenten gedurende de Himalayatrek. Dan zit je midden in de natuur, ben je op 3000m hoogte, loop je tussen massive bergen en kijk je naar de kolkende rivier onder je: overal plastic en ander afval. Kijk je naar de brug voor je en zie je gewoon hoe een vrouw een grote mand met afval in de rivier donderd.

Gericycelde bierflesjes. Waar we in Nederland tuinhekjes, stenen of een heg neerzetten, maken ze hier gebruik van lege bierflesjes. Je ziet ze overal in een rijtje in de grond gestoken of verwerkt in muurtjes.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

13 Reacties

  1. Simone:
    11 maart 2018
    Woow! Wat onvoorstelbaar gaaf Sanne!!
    Geen woorden voor!!
  2. Ad:
    11 maart 2018
    Ha lieve Sanne, wat een 'om nooit meer te vergeten' ervaring. Super dat jullie dit hebben volbracht. Bedankt voor dit mooi verbeelde reisverslag. Op gepaste afstand heb ik jullie reis via de 'spotter' meebeleefd. Dat was al een mooie ervaring. Ik hoop voor jullie dat er nog velen zullen volgen, hoewel jullie nu wel begonnen zijn met deze, haast niet te overtreffen, jaloersmakende tocht. Geniet!
    Liefs, Ad
  3. Dicky:
    11 maart 2018
    Lieve Sanne,
    Wat een geweldig verslag respect hoor! Je moet er maar een boek over maken, net als opa Kiki.
    Liefs oma Kiki
  4. Doeschka:
    11 maart 2018
    Geweldig Sanne, en verder ook nog heel veel prachtige momenten, liefs, Doeschka
  5. Frida:
    11 maart 2018
    Wauw prachtig Sanne kippevel.om te lezen. Brengt ook.bij mij mooie herinneringen naar boven. Maar jullie hebben het gedaan! Grote toppers. Geniet nog fijn samen van alle avonturen die nog gaan komen. Groetjes Frida (tante van Jeske)
  6. Martha:
    11 maart 2018
    In the future when you drink tea with gember, you will remember......
    deze kunnen ze nooit meer van je af pakken!
    lekker sliepe...... mama
  7. Wies:
    11 maart 2018
    Een prachtig reisverslag van deze 17 dagen! Wat een ervaring zeg, blijven genieten en hoop dat je achillespees gauw weer opknapt. Succes nog daar en ben benieuwd naar de mooie foto's.
  8. Gerdie:
    11 maart 2018
    He Sanne, wat een bijzonder
    spannend avontuur! Dat heb je toch maar mooi even gedaan! Je kunt nu ook zo mee doen aan Expeditie Robinson of een of ander sportgebeuren! En wat heb je het mooi, beeldend beschreven! Blijf graag je verhalen volgen. Groetjes Gerdie.
  9. Freek:
    11 maart 2018
    Super trots op jullie toppers! Weer een levenservaring rijker ;)
    Can't wait om die kant op te gaan!!
    Dikkkee kus
  10. Pake Johannes:
    13 maart 2018
    Pake en Beppe :

    Geweldig ! ! Wat een belevenis . En wat een stoere meiden ! ! . . . Toppie . . . ! !
    Eindelijk is je lang gekoesterde wens in vervulling gegaan .
    Om in zo'n terrein , onder soms barre omstandigheden de moed er in te houden . . . . ,
    Petje af . . . en een diepe buiging . ! !
    Wij hebben erg genoten van je prachtige verslag.
    Succes verder. ( wij zijn benieuwd naar je verdere belevenissen ! ? ).... pake.
  11. Mariska en bas:
    14 maart 2018
    Wat een mooi verhaal en een onvergetelijke ervaring!!
    Geniet van ieder moment!
    Groetjes bas en mariska
  12. Menzo, Frouwke, Kirsten en Julian:
    18 maart 2018
    Ontzettend mooi verhaal Sanne, wat gaaf om te zien en te lezen wat jij gedaan hebt. Onze vulkaan (2 nachten/3 dagen) in Indonesië was vergeleken met wat jij hebt gedaan niets. Geniet nog van je reis en hopelijk deel je nog vele mooie verhalen en avonturen met ons.

    Groetjes en liefs, Menzo, Frouwke, Kir en Juul! <3
  13. Riemke:
    26 mei 2018
    Waaaaaauw san & jesk! Dit verslag vind ik echt geweldig, wat een ervaring! Geweldig die bergen, ik kan me voorstellen hoe immens vrij en levend je je daar gevoeld heb, ook juist door de spanning, pijn en kou heen!❤️ Ik word er zelf hier in mijn eigen bed, gewoon in nl, waar de buur kinderen liggen te huilen, helemaal hyper van😂🤗!!!