Nepal: no plan, is the best plan!

11 februari 2018 - Pokhara, Nepal

Een half jaar geleden kreeg ik al mijn eerste waarschuwing voor het eten in Nepal en India en de slechte hygiene. Ik moest me volgens iedereen voorbereiden op meerdere keren buikgriep. Met dit in mijn hoofd stond ik er dan ook van te kijken dat ik de dag voor mijn vertrek al buikgriep kreeg. Onbewust was mijn lichaam zich al aan het voorbereiden op het eten wat ik het komende jaar binnen krijg denk ik... Nog steeds een beetje shaky heb ik dan toch echt zondagochtend afscheid genomen op Schiphol. Ik had verwacht dat het een groot drama zou worden, maar het kon gewoon niet beter. Het voelde goed. Ik was er klaar voor, Jeske was er klaar voor en het vliegtuig was er klaar voor. Wat ik toen nog niet wist, mijn backpack was er blijkbaar nog niet helemaal klaar voor. Stonden we daar op maandagmorgen op het vliegveld in Kathmandu en niemand die ons een formulier kon laten invullen dat ik mijn bagage kwijt was. Met een jetlag, nog steeds een lichte buikgriep, al zo veel nieuwe indrukken en dus zonder backpack besloten we een taxi te nemen naar het hostel die we van te voren al hadden geboekt. Onderweg bleek zowel mijn pinpas als mijn creditcard niet te werken, maar he.. we waren nu toch al zo goed op weg met het "van moment tot moment leven".

Na een powernap van 3 uur in de middag en vervolgens een nacht van 12 uur voelde ik me de volgende dag top fit en vol nieuwe hoop voor mijn bagage. Opnieuw naar het vliegveld waar we na een uur alleen naar buiten kwamen met een telefoonnummer van Min (ik moet hem toch even benoemen want hij blijkt uiteindelijk mijn superheld te zijn). Later die dag zat ik er toch even doorheen omdat ik steeds meer begon te beseffen hoe gehecht je kan zijn aan de spullen in je eigen backpack. De biertjes "s avonds in de reggae bar met non stop Bob Marley op de speakers maakte dit deels weer goed. Aangezien we toch in Kathmandu moesten blijven vanwege mijn tas (het enige wat ik steeds te horen kreeg was; tomorrow tomorrow mem. Your bag tomorrow comes) besloten we onze tijd te besteden aan tempels en durbar square. De winkeltjes in Thamel zijn zo fout voor zowel mezelf als voor Jeske. We zijn ondertussen al drie broeken, drie tassen en wat sieraden rijker.

Uiteindelijk kreeg ik te horen dat mijn backpack met de vlucht van donderdagochtend zou komen en in de zenuwslopende taxi naar het vliegveld werd ik vervolgens gebeld door Min: Mem, your bag arrived. Nou geloof mij, dit zijn de beste woorden die ik tot nu toe heb gehoord sinds we in Nepal zijn. Ik denk dat Min mijn dansje MET backpack en het moment dat ik hem om de nek vloog nogal ongemakkelijk vond, maar wat was ik blij met die vent op dat moment. Eindelijk kon mijn reis echt beginnen en ik voelde gewoon hoe de echte vakantie feelings de overhand namen. 

We besloten door te gaan naar een ander hostel zodat we daar in de buurt de Monkey Temple konden bezoeken. Het is echt bizar om te zien hoeveel geld er in de tempels wordt gestopt terwijl je ziet hoe arm de mensen verder leven. Dan hebben die apen het bijna nog beter voor elkaar aangezien ze alles stelen wat los en vast zit... inclusief mijn net gekochte verse komkommer. 

Zowel Jeske als ik merkten dat we behoorlijk klaar waren in Kathmandu. De smog, de vreselijke hoeveelheid stof, de opdringerige verkopers, taxichauffeurs en Riksjabestuurders lieten ons niet echt tot rust komen terwijl we dat juist nodig hadden. De volgende dag hebben we dus een local busje genomen naar Pokhara. Dit klinkt nu heel gemakkelijk, maar dit was een helse tocht van 7,5 uur, met z"n 5en op de achterbank waar plek was voor 4 en met de kop tegen het dak elke keer dat we door een gat reden. En geloof mij, de wegen hier zijn gewoon een en al gat. De locals in het busje vroegen zich dan ook af waarom we niet de touristbus hadden genomen, maar je kon zien dat ze het ook wel konden waarderen op het moment dat we vertelden; We willen graag zo veel mogelijk leven als de locals om mee te maken hoe het er hier aan toe gaat. Al moet ik eerlijk toegeven dat we de terugweg toch echt met een tourist bus gaan afleggen. 

Eenmaal aangekomen in Pokhara is het een grote verademing. Lang niet zo veel stof, geen smog, minder opdringerige mensen en een geweldig hostel. We slapen in een dorm voor zes mensen, maar we zijn maar met z"n tweeen. Er is een tuin met hangmatten, een slackline en ook hier weer: voornamelijk reggae muziek. Er zijn hier al wat meer toeristen dan in Kathmandu en zowel het contact met de locals als met de backpackers is onwijs leuk. Af en toe voel ik me wel echt een attractie aangezien ze met ons op de foto willen en we ongegeneerd aangestaard worden. Gisteravond zijn we naar een grote bar gegaan met andere backpackers die we gistermiddag hebben ontmoet. Op een gegeven moment werden we van onze plek getrokken door een hindoe vrouw die al lang door had dat ze met ons wel een dansje kon wagen. Het is echt geweldig om te zien hoe vriendelijke de mensen hier zijn, ontzettend behulpzaam en oprecht geintresseerd. 

De komende dagen blijven we nog hier in Pokhara om ons volledig op te laden voor de trekking in het Annapurna gebied. Pokhara ligt namelijk aan een groot meer met allemaal kleine barretjes en restaurantjes en je kan er een bootje of een fiets huren. De sfeer is hier heel relaxed en mensen komen hier echt om bij te komen van het drukke Kathmandu of na een trekking. Ik zit hier dan nu ook in een klein internet cafeetje op loopafstand van het meer waar we straks eerst maar is gaan lunchen.

Tot zover mijn eerste week in Nepal! 

Foto’s

7 Reacties

  1. Myrthe:
    11 februari 2018
    Veel plezier daar nichie! Veel plezier samen hvj
  2. Wies:
    11 februari 2018
    Gelukkig goedgekomen met je backpack, nog een mooie reis te gaan meiden! Geniet ervan.
  3. Johan & Ellie:
    11 februari 2018
    Hopelijk gaat het bij jou net als bij topsporterschaatsers, een moeizaam begin leidt vaaktot de rit van hun leven :-) Jij en Jeske veel plezier en mooie indrukken toegewenst.
  4. Emy Oosterveld:
    11 februari 2018
    Een bijzonder begin!!! En nu zitten jullie dus op de plek , waar je oma met Kai ook met hun treck zijn begonnen (of daar in de buurt), jaren (15?20?) geleden!! Een geweldige tocht wens ik jullie !
  5. Doeschka:
    11 februari 2018
    Mooie foto's! veel plezier
  6. Nikki:
    11 februari 2018
    Aah super te lezen dat het na een moeizame start nu lekker gaat San! Heel benieuwd naar je verhalen en heel veel succes en plezier alvast voor de Annapurna trek! Ik zal je ook nog wel even stalken voor Nepal tips natuurlijk ;)
    X
  7. Willemien:
    15 februari 2018
    Van die buikloop vooraf aan een reis was ik vergeten te zeggen, heb ik (nog steeds) ook altijd vooraf! Je schrijft leuk en boeiend, Sanne, leuk je te volgen.